Spotkanie 13 marca, tak jak zwykle, zaczęło się pół godziny przed przyjściem głównego gościa. Przewodnicząca Stowarzyszenia Joanna Sobolewska-Pyz powitała zebranych, w szczególności osoby startujące w nadchodzących wyborach do władz Gminy Wyznaniowej Żydowskiej, które nas odwiedziły, bo zabiegają o nasze glosy. Byli to: Elżbieta Magenheim i Grażyna Majer z Warszawy oraz Krzysztof Brylant z Lublina. Następnie Agata Bołdok powiedziała, że ze względu na zły stan zdrowia zrezygnowała z pełnienia funkcji łączniczki z Fundacją im. Maksymiliana Kolbego oraz z zajmowania się wczasami i innymi wyjazdami. Zebrani oklaskami podziękowali jej za dotychczasową pracę. Zarząd Stowarzyszenia powierzył tę funkcję Jadwidze Gałązce.

W dalszym ciągu zebrania Inka Sobolewska przypomniała o dokonaniach z ostatnich tygodni. Największą naszą chlubą jest ukończony V tom „Dzieci Holocaustu MĂłwią...” Jego promocja odbyła się w Muzeum Historii ĹťydĂłw Polskich. Książkę prezentował i spotkanie prowadził redaktor Remigiusz Grzela, fragmenty czytali aktorzy - Weronika Nockowska i Stanisław Brudny. Salę Edukacyjną MHĹťP wypełnili bardzo liczni zainteresowani ze środowiska Ĺźydowskiego i spoza niego. Po dyskusji z udziałem autorĂłw przenieśliśmy się do kawiarni na „małe co nieco” przy lampce wina.

Kolejnym zrealizowanym przedsięwzięciem było przygotowanie nauczycieli do pracy z młodzieżą, ktĂłra będzie uczestniczyć w tegorocznej edycji programu „Pamięć dla przyszłości”. Tematem wieńczącego go konkursu będzie przygotowanie komiksu o Janie Karskim, kurierze emigracyjnego rządu Polski, ktĂłry „mĂłwił światu o zagładzie ĹťydĂłw, ale świat nie chciał go słuchać” ( fragment inskrypcji z pomnika Jana Karskiego w Kielcach). Za najwaĹźniejszy element kilkudniowej edukacji w SulejĂłwku nauczyciele uznali spotkanie z naszą grupą Ĺźywych świadkĂłw historii.

Po omĂłwieniu spraw bieżących przywitaliśmy panią Joannę KrĂłl z Muzeum Historii ĹťydĂłw Polskich, jedną z dwĂłch autorek filmu „Ocaleni”, ktĂłry obejrzeliśmy podczas spotkania. Jest to dokument traktujący o pracy dwĂłch wolontariuszek muzeum, ocalałych z Holocaustu. Jedna z nich pozostała w Warszawie, druga zaś opuściła Polskę po antyĹźydowskiej nagonce w marcu 1968 roku i şyje w Izraelu. W jej mieszkaniu obie panie przeprowadzają wywiad z koleĹźanką z dawnych lat, ktĂłra rĂłwnieĹź wyjechała z Polski do Izraela. Opowiada ona o swoich losach okupacyjnych, o szmalcownikach, o tak zwanym otwartym getcie, o strachu i codziennej walce o przeĹźycie. Przywołuje teĹź pamięć o odwaĹźnej, szlachetnej Polce, Ĺźonie Ĺťyda - pana Lipszyca, ktĂłra uratowała wielu ĹťydĂłw. Pani Lipszyc po stracie męża pozostała z sześciorgiem dzieci bez środkĂłw do Ĺźycia, mimo to dzielnie stawiła czoła przeciwnościom. Dzięki niezłomnej woli Ĺźycia i determinacji w ratowaniu innych, śmiertelnie zagroĹźonych, odniosła sukces. Jeden z jej synĂłw - Samuel, naukowiec i humanista, łączy się przez Skypa i opowiada o sobie i o rodzicach. Następnie widzimy jak przy kolacji traumatyczne wspomnienia zostają odsunięte na margines, a trzy koleĹźanki śmieją się, przypominając sobie stare powiedzonka, piosenki (śpiewają fragmenty patriotycznej pieśni o Rydzu Śmigłym), przywołują rodzajowe scenki ze szczęśliwego dzieciństwa, brutalnie przerwanego wojną.

Widzowie orzekli, że film jest bardzo wartościowy, naturalny i ciepły, bo traumę bohaterek kompensuje ich radość życia.