Przeczytaj takĹźe:
- Szkolenie w Sulejówku 23-25 lutego 2011 r.
- Szkolenie w Sulejówku 24-26 listopada 2010 r.

Stowarzyszenie „Dzieci Holocaustu” w Polsce oraz Ośrodek Rozwoju Edukacji (dawniej CODN) w roku szkolnym 2010/2011 zamierza kontynuować inicjatywę podjętą w latach ubiegłych, dotyczącą nauczania o Holokauście oraz pomocy szkołom i ich środowisku lokalnemu w przygotowaniu się do uczczenia Dnia Pamięci o Holokauście.

Projekty prowadzone w latach 2003 - 2006 miały na celu upowszechnienie wiedzy o Holocauście i budowanie pamięci o wojennych losach narodu Ĺźydowskiego. Kolejne projekty sprzyjać miały kształtowaniu pogłębionej refleksji na temat konsekwencji, jakie Holocaust pozostawił w świadomości i postawach etycznych uczestnikĂłw, a takĹźe następnych pokoleń. Taką propozycję zawierały kolejne projekty: „Trudne wybory” (2006/07), „Pamięć i toĹźsamość” (2007/08), „Jak przeĹźyć - strategie przetrwania na „stronie aryjskiej” (2008/09), wreszcie „Ludzie ,czas i miejsca - Holocaust moimi oczami (2009/10). W ten nurt wpisuje się teĹź obecny projekt na rok szkolny 2010/2011.

„Dzieci Holocaustu” to osoby dzisiaj ponad siedemdziesięcioletnie, ktĂłre dzięki pomocy „Sprawiedliwych WśrĂłd NarodĂłw Świata”, niewiarygodnemu poświeceniu własnych rodzicĂłw, a często takĹźe cudownemu zbiegowi okoliczności, uniknęły zagłady. Czy jednak nadal pozostały członkami społeczności Ĺźydowskiej?

W potocznym rozumieniu skutki Zagłady znalazły swĂłj finał wraz z końcem wojny. Nic dalszego od prawdy! A juĹź szczegĂłlnie w przypadku „Dzieci Holocaustu”.

Świat ich najwcześniejszego dzieciństwa nagle przestał istnieć. Rodzina została unicestwiona w całości, lub jej nieliczni członkowie, którzy przeżyli, zniszczeni fizycznie i psychicznie, przestali pełnić dotychczasowe role. Nie zawsze potrafili stanowić oparcie.

Straumatyzowane matki przekazywały ten stygmat dzieciom. Dla tych, które znalazły się w sierocińcu, to był temat tabu. W całej Polsce raj socjalistyczny wykluczał problemy narodowe, religijne.

Dzieci znalazły się w nieprawdopodobnej sytuacji; na strzępy pamięci o şydowskiej rodzinie nakładają się wspomnienia fałszywej, wojennej toĹźsamości. I to ona przetrwa działania wojenne. W większości wypadkĂłw będzie utrwalana dalej, aĹź do starości. Jeśli odnalazła się matka, to najczęściej ukrywała swoją toĹźsamość i często dalej pozostaje „w szafie”.

Jeśli trzeba ukrywać tożsamość, to znaczy, że jest ona gorsza, wstydliwa. W takiej atmosferze rośliśmy i dojrzewaliśmy.

Jak zdążaliśmy do dzisiejszej świadomości, jakie kręte drogi prowadziły nas do wspĂłlnej organizacji - Stowarzyszenia „Dzieci Holocaustu” - o tym chcemy opowiedzieć nauczycielom i uczniom w Polsce.

Adresatem programu są nauczyciele i uczniowie szkół gimnazjalnych i ponad-gimnazjalnych. W jego ramach przewidujemy organizowanie warsztatĂłw dla nauczycieli z udziałem historykĂłw i członkĂłw Stowarzyszenia „Dzieci Holocaustu”.

Kolejnym elementem programu będą wizyty w szkołach, gdzie członkowie Stowarzyszenia opowiedzą o swoich doświadczeniach i powojennych losach.

Cele programu: program ma doskonalić wiedzę i umiejętności nauczycieli w nauczaniu o Holokauście. Ma także kształtować i promować wśród młodych ludzi postawę otwartości, altruizmu, solidarności i niezgody na obojętność, uwrażliwić młodych ludzi na zagrożenia wynikające z fanatyzmu i braku tolerancji.

Warsztaty będą organizowane przez Centrum Rozwoju Edukacji.

Przy realizacji programu będą współpracować: Instytut Pamięci Narodowej - którego Biuro Edukacji Publicznej prowadzi seminarium o powojennej historii Żydów, Muzeum Historii Żydów Polskich i Żydowski Instytut Historyczny, zapewniając udział w warsztatach historyków, zawodowo zajmujących się tą tematyką.

Planujemy wydanie materiałów edukacyjnych, które będą służyły nauczycielom w pracy z uczniami.

Harmonogram działań: